In gedachten vallen woorden als vanzelf Tot zinnen passie vol van leven Strofen binnen het verhalende gewelf Dat alles uit zichzelf wil geven Ik stort mij neer in rijmdicht De emotionele onvertolkbaarheid Die als een aria zo licht keer op keer op keer eindeloos mijn zijn doorsnijdt Ach als ik toch kon delen met jou een ander of zovelen Maar woorden vinden zelden slechts hun weg Uit de tomeloze kosmos van brein naar uitleg In duidbaar woordkoor of tastbaar epos